Είναι από τις περιπτώσεις που όταν συνειδητοποιήσεις την κυριολεκτική σημασία όσων αποκαλούν «τετριμμένα σχόλια» θα καταλάβεις πόση αξία έχουν στην πραγματικότητα! Με αφορμή την Πανελλήνια Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού, η Ελένη Κλαούντια Πόλακ έδωσε τη δική της συμβουλή προς τα παιδιά που αντιμετωπίζουν τη μάστιγα του bullying. «Η λύση θα βρεθεί μόνο αν μιλήσεις»!
Είναι σημαντικό. Φίλτραρε την «κλασική» συμβουλή. Μην την ακούσεις μόνο, κατάλαβε το βαθύτερο νόημά της!
Η πρωταθλήτρια του επί κοντώ, την οποία χορηγεί περήφανα από φέτος το betshop.gr, αναφέρθηκε στην παλιότερη συνέντευξη που είχε δώσει στο sport24.gr, κατά την οποία αποκάλυψε την ιστορία των εκφοβισμών που δεχόταν στο σχολείο όταν ήταν μικρή, ενώ αναφέρθηκε και στην επόμενη ημέρα αυτής και πόσο τη βοήθησε!
«Πριν δώσω τη συνέντευξη φοβόμουν να μιλήσω για αυτό, γιατί έλεγα ότι ο κόσμος θα με κοιτάει με λύπηση και ότι μετά θα σκέφτονται αυτό και όχι την Ελένη, τον άνθρωπο που έχουν γνωρίσει. Γιατί πάντα υπάρχει στη ζωή μας ο άνθρωπος αυτός που θα του πεις την ιστορία σου και θα αλλάξει μετά η συμπεριφορά του απέναντί σου, γιατί θεωρεί ότι έχεις τραβήξει πολλά και δεν σε έχει κάνει πιο δυνατό. Οπότε ήταν κάτι που απέφευγα να συζητάω. Μετά τη συνέντευξη, ωστόσο, άλλαξα», ήταν το πρώτο σχόλιο της Πόλακ που συνέχισε:
«Ένιωσα ότι τελικά όντως ήταν καλύτερο να το συζητήσω, γιατί υπάρχουν παιδιά που έχουν τα ίδια προβλήματα. Είπα πώς ό,τι είναι να γίνει θα γίνει, ελπίζοντας ότι θα είναι για το καλύτερο. Δεν το μετάνιωσα καθόλου, γιατί μετά είδα μεγάλη συμπαράσταση από τον κόσμο και όχι με λύπη. Είχα πολλά μηνύματα, τόσο από παιδιά που έπεσαν θύμα bullying, όσο και από γονείς που μου έλεγαν ότι δεν είχαν σκεφτεί ποτέ ότι το παιδί τους θα μπορούσε να είναι από τα άτομα που κάνουν bullying. Συγκεκριμένα ήταν μία γυναίκα που μου είχε στείλει πωςτο παιδί της ήταν από εκείνα που κάνουν bullying και με ρώτησε αν θεωρώ πώς αυτό θα μπορεί να κάνει τόσο κακό σε ένα άλλο παιδί. Αυτό που της εξήγησα είναι ότι σημασία δεν έχει τι είδους bullying κάνεις, αλλά με ποιον τρόπο το δέχεται μέσα του το παιδί που είναι απέναντι. Μπορεί σαν παιδί να είσαι δυνατός, αλλά να σου χτυπήσει κάτι πολύ ευαίσθητο που μπορεί να σε λυγίσει και να φέρει τραγικές συνέπειες.
Γιατί και εγώ ως παιδί ήμουν δυνατή και σωματικά επειδή γυμναζόμουν. Όταν είχαν πάει στο σχολείο, όμως, γύρισαν και μου είπαν πως «επειδή είσαι αλλοδαπή, αν κάνεις κάτι περίεργο θα σε διώξουμε». Επομένως εκτός από το σωματικό, μου είχαν κάνει και ψυχολογικό bullying. Δεν μπορούσα να αντιδράσω, λοιπόν, γιατί μου είχαν ξεκαθαρίσει πως θα με διώξουν και ότι δεν θα με πάρουν σε κανένα άλλο σχολείο. Ο πρώτος που μίλησα ήταν μια φίλη μου και αυτό μετά από πολλά χρόνια. Το δημοτικό ήταν τα χειρότερα χρόνια της ζωής μου. Στην Γ’ Γυμνασίου είχα εμπιστοσύνη ξανά στα παιδιά για να κάνω παρέα μαζί τους. Άμα δεν το είχα περάσει μόνη μου, κάποιες καταστάσεις θα ήταν πιο εύκολες».
Και εδώ έρχεται η κλασική, αλλά υπερβολικά σοβαρή εσωτερική ερώτηση που κάνει ο καθένας που δέχεται bullying. Σε ποιον να μιλήσω; Η Ελένη Πόλακ εκπλήσσει με την απάντησή της:
«Θεωρώ ότι το πρώτο άτομο που πρέπει να μιλήσει κανείς πρέπει να είναι κάποιο που να μπορέσει να «δέσει» τις δύο πλευρές. Όχι απαραίτητα ο γονιός, όσο και αν ακούγεται κακό αυτό. Για παράδειγμα εγώ το πρώτο άτομο που θα μπορούσα να μιλήσω τότε θα ήταν η μαμά της φίλης μου. Αυτή η φίλη μου όταν γινόταν bullying σε εμένα έπαιρνε το μέρος των bullies. Οπότε ίσως θα ήταν καλύτερο να μιλούσα πρώτα στη μαμά της, όχι για να της πει να κάνει παρέα μαζί μου, αλλά για να μπορέσει εκείνη να το αναφέρει στις μητέρες εκείνων των παιδιών, διότι είχε επαφή με όλες. Οπότε ο κατάλληλος άνθρωπος σε αυτές τις περιπτώσεις είναι εκείνος που θα μπορέσει να «δέσει» και τις δύο πλευρές. Και γιατί λέω, όχι απαραίτητα ο δικός σου γονιός: αν για παράδειγμα εγώ μιλούσα στη μαμά μου, το πιθανότερο είναι να φερόταν πολύ επιθετικά διότι θα έκαναν κακό στο παιδί της. Δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ψύχραιμα την κατάσταση και θα πάει να τσακωθεί»!
Σε παλαιότερες δηλώσεις της, η ίδια είχε υποστηρίξει πως ο αθλητισμός ήταν για εκείνη μία δίοδος προς την… λύτρωσή της. Ωστόσο, ακόμη και στο κομμάτι του ελληνικού αθλητισμού έχουν παρατηρηθεί σημαντικές ψυχολογικές πιέσεις, δυσκολίες, απογοητεύσεις. Είναι, στο τέλος της ημέρας, το κατάλληλο «γιατρικό»; «Η αλήθεια είναι πως όσες φορές και αν ξεκινούσα από την αρχή της ζωής μου, ο αθλητισμός θα ήταν πάντα για εμένα ένα κύριο κομμάτι. Μπορεί και εκεί να έχεις κακές συμπεριφορές, στεναχώριες, αλλά ξέρεις ότι όλα είναι πάνω σου και δεν εξαρτάται από τους άλλους! Ακόμη και τώρα για παράδειγμα, που η χρονιά δείχνει να έχει περισσότερες δυσκολίες, ξέρω ότι έχω κάνει και εγώ λάθη. Ενώ η άλλη πλευρά, το bullying, είναι κάτι που εξαρτάται και από τις δύο πλευρές, δεν το ελέγχεις μόνο εσύ», το σχόλιό της.
Σαφώς και η κουβέντα συνεχίστηκε με αναφορές στη σημερινή κατάσταση. Εκεί που οι εκρήξεις βίας και bullying φαίνονται πιο συχνές και δυστυχώς με τραγικά αποτελέσματα σε ορισμένες περιπτώσεις. Πως αντιμετωπίζει η ίδια το σήμερα στο συγκεκριμένο πρόβλημα; «Υπάρχουν πράγματα που μου αρέσουν και κάποια άλλα όχι. Μου αρέσει που πλέον μετά από τέτοια σκηνικά, όλα βγαίνουν στη φόρα γιατί έτσι ο γονιός ενημερώνεται, ώστε να προσπαθήσει να προστατέψει το παιδί του, αλλά και να το κόψει απ’το να γίνει bully . Το κακό, όμως, που προκαλεί η κατάσταση που ζούμε είναι ότι ο κόσμος φοβάται και απομονώνει περισσότερο το παιδί του, την κοινωνικοποίηση. Η λύση για μένα είναι να μιλήσεις. Αν δεν μιλήσεις δεν θα βρεις λύση. Και να ξέρετε, όσο περισσότερο το συζητούσα και άκουγα την γνώμη των απ’εξω, έβρισκα και ακόμα μεγαλύτερες λύσεις».
